اوتيسم و تشخيص های افتراقی

اوتيسم و تشخيص های افتراقی

تشخيص هاي افـتـراقـي

تشخيص يک اختلال به طور دقيق در کودکان امر بسيار دشواري مي باشد زيرا آنها در فرايند رشد قرار دارند و توأم شدن ويژگي يک اختلال با ويژگيهاي رشدي هر سن کار تشخيص را دشوارتر مي سازد.

اختلال اوتيسم از ديگر اختلالات نافذ رشد (اختلالات رت، اختلالات آسپرگر، اختلال از هم پاشيدگي کودکي) عقب ماندگي ذهني، اسکيزوفرني، اختلال شنيداري، اختلال رشد زبان، نابينايي و انزواي اجتماعي متفاوت مي باشد. در پاراگرافهاي زير اطلاعاتي به صورت خلاصه ارائه شده که به شخص کمک مي کند تا بين اوتيسم و ديگر اختلالات تفاوت قائل شود.

عقب ماندگي ذهني

افراد عقب مانده ذهني معمولاً در همه زمينه هاي رشد تأخير نشان مي دهند نه فقط در زبان يا روابط اجتماعي. آنها مايلند از طريق اشاره کردن، تقليدکردن و يا از راههاي ديگر با ديگران ارتباط برقرار کنند. رويهم رفته ارتباطات بين فردي آنها آسيب نديده است. اکثراً از اينکه با ديگران هستند لذت مي برند. آنها به قصد برقراري ارتباط، داوطلبانه به اشخاص نزديک مي شوند، در واکنش به تعاملات اجتماعي به آساني لبخند مي زنند و تماس چشمي برقرار مي کنند. اشخاص عقب مانده بسيار شديد بعضي از رفتارهاي کليشه اي شبيه به اوتيسم را نشان مي دهند.(مثل تکان دادن دست، تکان دادن بدن، خود تحريکي) و پاسخهاي هيجاني (مثل حالت پرخاشگري).

اسکيزوفرني

اسکيزوفرني در کودکي بسيار نادر است و بعد از يک دوره نرمال رشد معمولاً در دوره بزرگسالي آشکار مي شود. بر خلاف اسکيزوفرني علائم رفتاري اوتيسم اکثراً در اوايل کودکي مشاهده مي شود.

اشخاص اسکيزوفرن درک بدي از محيط شان دارند. در مورد آنچه واقعي است و واقعي نيست گيج مي شوند. اسکيزوفرنها بعضي مواقع توهم دارند اما توهم براي اشخاص اوتيسم بسيار نادر است. اسکيزوفرنهاي کلامي اغلب فکرهاي عجيب و غريب را بيان مي کنند در حقيقت اشخاص اسکيزوفرن مثل اشخاص اوتيسم اختلال شناختي ندارندوجهتمایزاتیسمواسکیزوفرنسنشروعبیماریاست . بچهاسکیزوفرنزیر 5 سالدیدهنمیشودودراسكيزوفرنتوهموهذیاندیدهمیشود .

دربچههایاسکیزوفرنمیزانهوشبالاتروتشنجوعقبماندگیکمتراست.

اختلال شنوايي

اشخاص داراي اختلال شنوايي به صداها واکنش نشان نمي دهند. چون نمي توانند بشنوند ولي به صداهايي که مي توانند بشنوند پاسخ مي دهند. اين اختلال معمولاً به وسيله يک شنوايي سنج تشخيص داده مي شود.

اختلالات شنوايي در روابط شخصي آنها معمولاً تأثير نمي گذارد. اشخاص داراي اختلال شنوايي براي برقراري ارتباط شخصي تلاش مي کنند. به صورت نرمال افراد را تحت تأثير قرار مي دهند و از آنها تأثير مي گيرند. اگرچه ارتباط آنها به خاطر اختلال شنوايي شان ممکن است محدود باشد با وجود اين براي برقراري ارتباط با ديگران با استفاده از علائم، اشاره کردن و تقليد تلاش مي کنند، اما اشخاص اوتيسم هيچ تلاشي براي برقراري ارتباط ندارند.

اختلال رشد زباني

افراد داراي اختلال رشد زباني در درک کلمات، مفاهيم و صحبت کردن با ديگران مشکل دارند. برخلاف افراد اوتيسم آن ها تعامل اجتماعي اوليه و تماس چشمي برقرار مي کنند. رفتارهاي خودتحريکي و تنهايي اوتيستيکي معمولاً در افراد داراي اختلال رشد زباني ديده نمي شود.

اختلال بينايي

افراد با ديد کم يا نابينا بعضي اوقات رفتارهايي (مثل حرکات بدن، فشار دادن چشم و رفتارهاي خودتحريکي) انجام مي دهند. آنها به طور مناسبي با افراد، وقايع و اشيا در محيط شان ارتباط دارند و کلام  آنها معمولاً آسيب نديده است.

انزواي اجتماعي

بچه هايي که انزواي اجتماعي بسيار  شديدي  دارند ممکن است در رشد عمومي عقب ماندگي نشان دهند. آنها در کلام تأخير زيادي دارند و دستور زبانشان رشد کافي نکرده است. کمبودهاي آنها معمولاً در لباس پوشيدن،  بهداشت شخصي و مهارتهاي اجتماعي نشان داده مي شود. اگر به آنها فرصت و محيط سالم بدهيم، در همه ي زمينه هاي عملکردي شان بهبود پيدا مي کنند